مثه ی سریال قدیمی
که تو سال 2004 ساخته شده
و من 2008 دیدمش
Mbcتو یوتیوب ی قسمت داره به اسمmbc classic
یادمه چندسال قبل ک دنبالش بودم هیچی پیدا نکردم
ولی امروز نه:)
خیلی از سکانساش یادم بود ولی خیلیاشم نه
ای کاش زیر نویس داشت حداقل
ی شادی درونی دارم فقط به خاطر همین ماجرا
پ.ن :تایتل اسم فیلم نیس قدمت سن رو نشون میده:)
تایتل جمله نوستالژیکیه برای من
از نوشته های مبهم ی آدم مبهم که قبل ها میخواندمش
در ذهنم این جمله بود که بنویسم برا متنی در موضوع اینکه بعد از سردرگمی های بسیار بالاخره ی راه خودمو یا نشونی ای ازش یافتم
و پرقدرت برنامه هامو به سمتش چیدم
ولی نیست
نه خودش
نه اثرش
در صدمی از ثانیه تغییر موضع میدم به خاطر اطلاعات جدیدی که میفهمم
حالا نسبت به ماه های قبل برای هر فیلدی هم پوینت های مثبتشو میدونم هم منفی
البته نه به طور کامل بلکه بیشتر از قبل میدونم
فعلا نمیتونم چیزیو انتخاب کنم و این یعنی ادامه بیشتر سردرگمی
و شاید دلیل این خستگی مفرط ! هم بشه
تصمیمی که گرفتم تا اینجاش نوید بخش پیشرفت های خوبی برام هست و اینکه جذابیتش دائمی تره اینکه بیشتر بدونی
ولی بالطبع اطرافیان _طبق معمول _خیلی روی اعصابن
شاید بیشترین آزاری که میشه به آدما یا گروه هایی مثه ما رسوند اینه که توی ی جمعی باشن که اصن مثه خودشون نیستن ،فکراشون مزخرف باشه (به نظرم واقعا درگیر چیزای خیلی بی ارزشی ن یا اینطور بگم خیلی خیلی خیلی معمولین+در ضمن خود خاص پندار نیستم اینا خیلی اوتن)
تنها کاری که میتونم بکنم اینه که این سری کار به کار این چیزی که میخام نداشته باشمو برای چیزی که نمیدونم چی هست تلاش کنم خب این ینی ی چیز متغیر مثه بعضی ویروسا و پروتئین های سطحی شون
البته شاید متغیر هم نباشه و شاید من توانایی دیدنشو ندارم
ی بار که داشتم با م.غنوی حرف میزدم (اونم فهمید که خیلی درگیرم و اونم تو اون سالا مثه من بوده )گفتش که بهترین کار اینه که پرونده های باز ذهنت رو ببندی و سعی کنی تمرکز بیشتری کنی تا ببینی چی میشه
تو ی ماه گذشته تونستم دو تاشو تا حدی حذف کنم که یکیش برای خلا ذهن بود و اون یکی هم با دلایل کاملا دقیق و درست مبنی بر اینکه حتی اگه بشه هم گزینه و انتخاب درستی برا من نیست حذف شد!
این ینی فضاخالی بیشتر !
توی یکی ازین کانال های تلگرامی که عضوم ماجراهای ی خانواده چار نفره که خانوم خونه و اقاشون نویسندن به ی شعری بر خوردم شعر از مجموعه پیاده آمده بودم محمدکاظم کاظمی ست
خیلی شعر غمگینی بود
قبل از شعر توی شعر تو پست جداگونه عکس شاعر هم بود
یاد اون دوست عزیزی که کلی تو دوماه تلاش کرد تاریخ ادبیاتو تو مغزم کنه افتادم (و من بیخیال این برنامه شدم و شاید دوباره بیخیال تاریخ ادبیات)
که از هر نشونه برا رمزگذاری استفاده میکرد و اونقدر مطالب این مدلی خوب تو ذهنش دسته بندی و نگه داری میشد که بارها بهش حسودیم شد (لرفع شک:فقط در حد کلمه)
خیلی بده که تو این سن نمی دونم چه ویژگی های برتری نسبت به بقیه دارم یا ندارم