درباره من
شنبه, ۱۴ فروردين ۱۴۰۰، ۰۸:۱۸ ب.ظ
اپدیتش کردم
دیگه اون وروژنم منسوخ شده بود ؛ )
- ۰ نظر
- ۱۴ فروردين ۰۰ ، ۲۰:۱۸
اپدیتش کردم
دیگه اون وروژنم منسوخ شده بود ؛ )
همیشه فک میکردم این وضعیتی که من توش سیر میکنم اخرین مرحله تنهاییه و دیگه بعد از اون چیز سخت تری نیس ،تا اینکه این اواخر حضور فیزیکیhbدور شد و hm هم مشغله هاش اونقد زیاد شد که دیگه وقت و حوصله برای خوبی ساده هم باقی نموند.
و این سری هیچ کس کمکم نکرد که بتونم به اون گروهی ک صالحی بیرونم کرده بود دوباره ملحق بشم!!!
و روز ب روز داره با این سبک زندگی اعتماد ب نفسم پایین تر میره و کارای عجیب غریب میاد تو ذهنم
دارم ذره ذره کتاب ۱۰۱ سوال رو میخونم و فک میکنم و جواب میدم
رسیدم ب فیلم ۱۲۷ ساعت با نتیجه گیری اینکه حداقل ی نفر باشه که بهش بگین کجا میرید
امروز 《بدون بقیه》رو نوشتم و چسبوندم جلو چشمم که همیشه ببینمش
تناقض اینکه یکی باشه و بدون بقیه دقیقا تو ی روز ؟؟؟!!!
باید بیشتر فک کنم که دقیقا انتخاب من چیه
این روزا کلا متضادا میان کنار هم
مثه اون شب به این رسیدم که واقعا من فک میکنم تصمیم میگیرم یا تصمیمای بزرگ رو احساسی گرفتم در کمال ناباوری یاد اون روز تو شریف افتادم که اون حس بد من به همه چی و اینکه انگاری تمام مدت درون ی سیال سنگین بودم ،مسیر زندگی ای ک چندین سال برنامه ریزی کرده بودم براش رو عوض کرد.
یا حسی از همون اول این رشته ک الان گیرش رو میدونستم
حالا مونده بودم فک کنم نکنم یا حسامو قوی کنم(اینجانب سررشته خاصی تو سرکوب و نادیده گرفتن احساسات خودم دارم :/ )
یادم بمونه هیچ چیزی رو مطلق نخام
اون دوره ای ک حسابی سرم شلوغ و نفس نمیتونستم بکشم ارزو میکردم غرق این جنس بیکاری ک درش هستم بشم !
من میخاستم ولی نمیدونستم بیشتر از یک ماه نمیتونم این سکونو تحمل کنم و واقعا دارم داغون میکنم زندگی‌مو!
اصن تعادل بهترین چیزه
اینکه دقیقا چی میخام؟
سوال ساده ای که کلمه دقیقا در اون هرلحظه باعث میشه ییشتر عمیق شم تو اون چیزی که میخام
و طی یک ماه اخیراینکه همش این جواب تغییر میکنه نشون میده که اونقد این مدت خوب تظاهر ب چیزایی که نبودم کردم که حتی خودمم باورم شده!
حتی الانم میگم شاید من همون ادم همرنگ جماعت هست که نهایت خاسته ش همونایی ک هم‌گروهی هاش میخان (نهایتش در حد اعلا)
همه اون چیزایی ک این چند مدت چیدم نهایتش به پول و قدرت و خوشبختی و ارامش رسید.
ولی واقعا من اینام؟ این همه دردسر که برسی ب پولو مقام که بعدش بتونی بری نهایتا ی ماه سفر؟
اگه همه این چیزایی که اسمشو میذارم دردسر، که میشه شامل اون راهی که دارم طی میکنم و از اون اول به سمتش هل داده شدم ،
همون خاستهنهایی منه همون چیزی که در جستجوش بودم و هستم فقط الان نمیفهمم چون تو لایه های تظاهر و یکسان شدن با جامعه گمش کردم
ینی من دقیقا در جستجوی همون چیزی هستم که الان هستم
که این چیزا نه پول و مقام و قدرت و خوشبختی و ارامشه!
من فقط تظاهر میکنم که ارامشو دوس دارم ،درسته خوبه و خاسته عموم‌جامعه س
ولی ایا اینکه مثلا تو ی خونه دوهزار متری همه دستوراتم اطاعتبشه دائمی خوشالم میکنه ؟
مسلما اره
ولی تا کی ؟
میدونم که بعدش حوصلم سر میره
این راه سختی که درش هستم چی ؟ دائمی منو راضی و خوشال نگه میداره؟
اره فک کنم به شرطی که بازه هایی باشه تا نفس بکشم و تجدید قوا کنم ....اینجاس که پول و قدرت و خوشبختی و ارامش ب کارم میاد هرچیبیشتر از اینا داشته باشم میتونم تو زمان کمتر به وجودم انرژی بیشتری برسونم
پس الان درسته ادم کدومو بخاد؟
هر دو تا جنس خاسته رو
سوال بعدی که پیش میاد برای ادمی مثه من که خیلی از خاسته هایی ک بالا مطرح شد رو باید بدست بیاره تا چه حد میتونه به اینا برسه ؟
مثلا برای اینکه یکی کنارم باشه
و اون خوشبختی رو داشته باشم باید زمان بذارم مثه گیاه که رسیدگی بهش باعث رشد بیشترش میشه (نه هموارهو با ی رابطه دقیقا مستقیم) ولی خب این زمان برای ایجاد چنین فضایی از ایجاد سایر فاکتورایی ک میخاستم وقت نمیدزده ؟
تعادل
باید تعادل پیدا کرد!