جهنم

توی گذشته هر وقت زندگی و شرایط بهم فشار میاورد سر خودمو با درس و مدرسه گرم میکردم . اونقدر گرم کارام میشدم ک زمان و مکان و حتی هرچی ک در گذر بود در اطرافم بی معنی میشد

و بعد ک اوضاع اروم میشد یا نمیشد برمیگشتم سرجای قبلی م

و من بیشتر وقتمو با درسام میگذروندم 

و از یادگیری لذت میبردم 

فهمیدن اون همه دنیا و هزار هزار مدل فکر و ادم و .... خودش سفری بود

 

از ی جایی ب بعد

مسیر عوض شد

اومدم سمت راهی ک علاقه ای نبود و بقیه فاکتورا مهم تر بودن

حالا الان روزایی ک حالم خوب نیست سنگری ندارم بهش پناه ببرم و دارم تلاش میکنم مث بقیه ادمای اطراف این خلا رو با ادمایی پر کنم ک حتی نمی فهمن درد من چی هست 

الان بهتر از هر زمان دیگه ای میدونم ک بودن در مسیری ک بهش علاقه داری نعمت هست 

و نبودن در اون مسیر ی جور عذاب 

حالا باید دید این جهنم تنبیه کدوم گناهه